„Chrystus wodzem, Chrystus Królem, Chrystus, Chrystus Władcą nam!”. Ta antyfona napisana przez nieznanego autora towarzyszy Kościołowi od samego początku jego istnienia. Już od momentu przyjścia Jezusa na świat urzeczywistniło się w świecie Królestwo Boże. Królowanie Jezusa zapowiada podczas zwiastowania Archanioł Gabriel: „Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca Dawida” (Łk 1,32-33). Pisze o tym także Ewangelista Mateusz: „Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: Gdzie jest nowo narodzony król Żydowski? Ujrzeliśmy bowiem jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać mu pokłon” (Mt 2,1-2). Również w Starym Testamencie prorocy zapowiadali nadejście Króla: „Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie” (Dn 7,13-14).
W ciągu wieków wielu ludzi doświadczało wielkiej miłości Jezusa, ale także i sam On prosił aby każdy człowiek żył Jego miłością i umiłował Jego Najświętsze Serce. Przykładem tego była Małgorzata Maria Alacoque. Urodziła się ona 22 lipca 1647 roku we Francji, w mieście Burgundia. Gdy zmarł jej ojciec w wieku 8 lat oddano ją pod opiekę sióstr klarysek. Ze względu na ciężką chorobę została oddana pod opiekę swojego wuja i bardzo wymagających ciotek, od których wiele wycierpiała. Po pokonaniu choroby oraz wielu ciężkich przeżyciach, jako człowiek bardzo pragnący całkowicie oddać się służbie Bożej w wieku 24 lat wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Nawiedzenia (wizytek). Habit zakonny otrzymała 25 sierpnia 1671 r.
W grudniu 1673 roku Małgorzacie po raz pierwszy objawił się Pan Jezus. Pozwolił jej wtedy długo spoczywać na Jego Boskiej piersi, odsłonił przed nią cuda swojej miłości i niewypowiedziane tajemnice swojego Najświętszego Serca: „Moje Boskie Serce jest tak rozpalone miłością do ludzi, a w szczególności do ciebie, że już nie może dłużej tłumić w sobie płomieni tej palącej miłości” (Pamiętnik duchowy Małgorzaty Alacoque).
Podczas drugiego wielkiego objawienia zobaczyła kolejny raz Serce Pana Jezusa. Spoczywało Ono na tronie z ognia i promieni. Pan Jezus zażądał od Małgorzaty, aby przyprowadziła swoje siostry i braci do Jego Serca. Polecił także przekazać im, że ich kocha, ale i sam czeka na ich miłość.
Trzecie wielkie objawienie miało miejsce 2 lipca 1674 r. Gdy Małgorzata modliła się przed Tabernakulum pojawił się nagle przed nią Pan Jezus, a z Jego ran biła niezwykła jasność. Mówił jej o niewdzięczności, jaką ludzie odpłacają Mu za Jego miłość. Sprawia to, że cierpi bardziej, niż w czasie drogi na Golgotę. Powiedział do niej: „Przynajmniej ty staraj się mi zadośćuczynić, o ile to będzie w twojej mocy, za ich niewdzięczność” (Pamiętnik duchowy Małgorzaty Alacoque). Poprosił ją, aby przyjmowała Komunię Święta tak często jak tylko jest to możliwe, a zwłaszcza w pierwsze piątki miesiąca.
Do najważniejszego – czwartego wielkiego objawienia doszło 19 czerwca 1675 r. podczas oktawy Bożego Ciała. Siostra Małgorzata klęczała wtedy przed Najświętszym Sakramentem. Pan Jezus odsłonił wtedy swe Serce i powiedział. „Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że niczego nie szczędziło, aż do wyczerpania i wyniszczenia się, by im dać dowody swej miłości. A w zamian od większości ludzi doznaję tylko niewdzięczności przez nieuszanowania i świętokradztwa, przez oziębłość i pogardę, z jaką się odnoszą do Mnie w tym Sakramencie miłości” (Pamiętnik duchowy Małgorzaty Alacoque). Podczas tego objawienia Pan Jezus, aby w każdy piątek po oktawie Bożego Ciała odbywała się szczególna uroczystość ku czci Jego Najświętszego Serca.
Bardzo ważną osobą w życiu Małgorzaty był ojciec Klaudiusz – jezuita który był jej przewodnikiem duchowym. Od początku dostrzegł on, że siostra Małgorzata obdarzona jest szczególnymi łaskami. Umacniał ją w przekonaniu, że objawienia pochodzą od samego Jezusa. Sam pod wpływem siostry Małgorzaty stał się apostołem nabożeństwa do Serca Jezusowego.
Siostra Małgorzata Alacoque zmarła 17 października 1690 r. w wieku 43 lat życia. Beatyfikowana została w 1864 r. przez papieża Piusa IX. Procesu kanonizacji dokonał Benedykt XV w 1920 r. Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa został uznany oficjalnie w 1765 r. przez papieża Klemensa XIII.
W trakcie objawień Pan Jezus przekazał siostrze Małgorzacie Marii przyrzeczenia skierowane do czcicieli Jego Serca. Zakonnica opisała je w listach. Już po jej śmierci rozproszone informacje zebrano w słynne 12 obietnic.
Czcicielom Swego Serca Pan Jezus obiecał:
- Dam im wszystkie łaski potrzebne w ich stanie.
- Zgoda i pokój będą panowały w ich rodzinach.
- Będę ich pocieszał we wszystkich ich strapieniach.
- Będę ich bezpieczną ucieczką za życia, a szczególnie przy śmierci.
- Wyleję obfite błogosławieństwa na wszystkie ich przedsięwzięcia.
- Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło nieskończonego miłosierdzia.
- Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
- .Dusze gorliwe dojdą szybko do wysokiej doskonałości.
- Błogosławić będę domy, w których obraz mego Serca będzie umieszczony i czczony.
- Kapłanom dam moc kruszenia serc najzatwardzialszych.
- Imiona tych, co rozszerzać będą to nabożeństwo, będą zapisane w mym Sercu i na zawsze w Nim pozostaną.
- Przyrzekam w nadmiarze miłosierdzia Serca mojego, że wszechmocna miłość moja udzieli tym wszystkim, którzy komunikować będą w pierwsze piątki przez dziewięć miesięcy z rzędu, łaskę pokuty ostatecznej, że nie umrą w stanie niełaski mojej ani bez sakramentów i że Serce moje stanie się dla nich bezpieczną ucieczką w godzinę śmierci.
Źródło:
[1]. Pismo Święte
[2]. Święta Małgorzata Maria Alacoque. Pamiętnik Duchowy. Siostry Wizytki. Kraków 2003
[3]. brewiarz.pl
[4]. www.nspj.com.pl
Opracował: Krzysztof Kosibór
